Muzika u praksi ‒ metafora, percepcija, simbolizam

Abstract

Muzičko delo i njegov vanmuzički sadržaj su teorijski problem koji prati teoriju muzike od njenih začetaka u VI veku p.n.e. Njime se bave najrazličitije discipline od filozofije, muzikologije, sociologije muzike, psihologije muzike, pa do lingvistike i komunikacijskih nauka. Muzički sadržaj – muzička građa i njena harmonija, polifonija, instrumentacija i orkestracija, i na kraju oblik – može dobiti različita tumačenja tokom akustičke aktualizacije, drugim rečima vanmuzički sadržaj. Vanmuzički sadržaj je, sa druge strane, pod direktnim uticajem faktora okruženja. Zato tumačenje vanmuzičkog sadržaja podrazumeva poznavanje okruženja. Različita tumačenja mogu se odnositi na pojedina muzička dela, ali i na cele žanrove. U radu biće obrađeno više primera transformacije značenja muzike u praksi. / Musical piece and its extramusical content is a theoretical problem that has been following the theory of music since the 6th century BC. This problem is elaborated in a wide variety of disciplines, from philosophy, musicology, sociology of music, psychology of music, to linguistics and communication studies. Musical content – music building material and its harmony, polyphony, instrumentation and orchestration, and finally form – can create different interpretations during acoustic actualization, i.e. extramusical content. Extramusical content, on the other hand, is directly influenced by environmental factors. This is why interpreting extramusical content implies knowledge of the environment. Different interpretations of extramusical content may refer to individual pieces of music as well as entire genres. The paper examines several examples of meaning transformation of music in use.